ငါ
ခ်စ္ၿခင္း . . ၊
ဖေယာင္းပန္းတို ့စစ္ခင္းတဲ့ ေက်ာက္စိုင္
အိမ္မက္တို ့ယိမ္းယိုင္ၿဖိဳခြင္း
အခ်ိန္ေတြဟာ ေပါ့ပ်က္ပ်က္စီးဆင္းသြားတယ္ ။

အက္ဆစ္နဲ ့အပက္ခံခဲ့ရတဲ့
ကမၻာဦးသစ္သီး တစ္လံုးကို
အထပ္ထပ္ ကိုက္မ်ိဳၿပီးမွေတာ့
ငါ ၊ ဘာကိုေၾကာက္ရြံ ့ေနရဦးမွာလဲ ။
ရပါတယ္ ၊
လမ္းတ၀က္သာရွိတဲ့
‘ အႏၶ ‘ တို ့ရဲ ့ခရီးစဥ္မွာ
ဖိနပ္မပါလည္း လမ္းေလွ်ာက္မယ္ ။

ေနာက္ ၊ ထပ္ၿပီး . . .
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ ့
မိုးယိုေနတဲ့ ညစ္ညစ္စုတ္စုတ္ေန ့ရက္ေတြ
ခါးအက္မႈန္ရီေနပါေစ
နင့္အတြက္ငါ မွတ္မွတ္ရရ ဆုေတာင္းေပးေနမယ္ ။

အထူးအဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ၊
ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ ့
ငါ့ရဲ ့နံရိုးေလး တစ္ေခ်ာင္းအတြက္
ငါ့မွာ အစြမ္းကုန္ ရူးမိုက္ခြင့္ရွိတာပဲ ။

ဒီလိုနဲ ့ . . . .
လမ္းေဘးအုတ္ခံုေပၚက
အမုန္းမဲ့ ဂီတသံေတြ လႈိက္ဖိုေၾကြ၀ဲ
ဒဏ္ရာဟာ
ငါ့ကို ပညာရွင္ဆန္ဆန္ ၿပန္တြဲခဲ့ရတယ္

” ေဟး . . . . ( . . . . ) ေရ ့ . . . . “

( ၂ )

ဟိုအရင္ . . .
ေႏြေႏွာင္းရာသီရဲ ့
တိမ္ခိုးေတြ ညိဳ ့ေနတဲ ့စကၠန္ ့အခ်ိဳ ့
ငါ့ရင္ခြင္ကို
မီးစနဲ ့ မေၿပာမဆိုဆြဲတို ့သြားတယ္ ။

ေကာင္းကင္မွာ
နကၡတ္ တို ့ေဖ်ာ့ေတာ့လွ်ိဳးမွိန္ . . .
တိုးသက္ၿငိမ္ဆိတ္ ၊
ငါနဲ ့အိမ္မက္
အထိတ္တလန္ ့ၿပန္ဆံုခဲ့ၾကရဲ ့ ။

အဲ့ဒီ့လမ္းေလးရဲ ့ မနက္ခင္းတိုင္းမွာ
နင္လွမ္းအလာကို ေမွ်ာ္ေငးရင္း
ငါတစ္ေယာက္တည္း
လူမသိသူမသိ ဆြတ္ပ်ံ ့ေနရတာ
ဘာ့ေၾကာင့္ပါလဲ . . ။

အက္ကြဲေၾကာင္းမ်ား . . . .
ကံတရားကပစ္ခ်သြားတဲ ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ဟာ
အားနည္းလြန္းခဲ ့တာေတာ့
ေသ . . . ခ်ာ . . . . တယ္ . . . . . ။

( ၃ )

ဒီညမွာ
လြမ္းေမာမႈကို
စၾကာ၀ဠာလို စြင့္ကားလိုက္တယ္ . .
ဘာ့ေၾကာင့္ဘယ္လို ဆံုးရႈံးခဲ့ ၊
အလင္းကိုငတ္မြတ္ေနရက္နဲ ့
ေနတစ္စင္းအနား မကပ္၀ံ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္
လ တစ္ၿခမ္းမွာေနာက္ေကာက္က်န္ေစ ၊
လင္းပ်ိဳရွင္းေတာက္ေနတဲ့ ပန္းရာဇ၀င္ကို
ေငးေမာခြင့္ရရံုနဲ ့တင္
ငါ့အိမ္ၿပန္ခ်ိန္ေတြ ၀င္းလက္ၿဖိဳးပ ေနလိမ့္မယ္

‘ . . . . . ‘ ရယ္ . . .
ဒီလို ည မ်ိဳး
နင္ဘယ္ႏွခါ ေပ်ာ္၀င္ဖူးသလဲ ။
နားႏွစ္ဖက္ပိတ္ထားလ်က္က
ၾကားေနရတဲ ့ စကားသံကို
( ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ )
ေလထဲမွာတင္ ၿပိဳကြဲသြားေစခ်င္တယ္ ။
အခုေတာ့ . . . . . . . ၊

အၾကိမ္ၾကိမ္ ပဲ့တင္ထပ္ . . . ၊
အၾကိမ္ၾကိမ္ ပဲ့တင္ထပ္ . . . ၊
အၾကိမ္ၾကိမ္ ပဲ့တင္ထပ္ . . . ၊
တကယ္ဆို . . . .
ငါ ၊ ဘာကိုမ်ား ၿပတ္ေတာက္ႏိုင္ခဲ့လို ့လဲ . . . . ကြယ္ . . . ။

( ၄ )

အိမ္အၿပင္ . .
လ ရိပ္တို ့လဲေမွာင္က်တဲ့
ခပ္နက္နက္ စကား၀ိုင္း
သခ်ၤ ိဳင္းကိုသြားမယ့္ ငါ့ရဲ ့လမ္းမမွာ
အေယာင္ေဆာင္ရနံ ့ေတြ
သင္းရွဆြတ္မႈန္ ေနခဲ့တယ္ ။

စုန္းပ်ိဳမ တစ္ေကာင္ေတာင္
တန္ခိုးနဲ ့ႏူးညံ့လိုက္လို ့မရတဲ့
( ငါ့ကိုၾကည့္တဲ့ ) နင့္မ်က္၀န္း စိမ္းရင့္ရင့္မွာ
ငါ ဘာ့ေၾကာင့္ နစ္မူးခဲ့သလဲ ။
ဒီ ည ဟာ
ငါ မေၿဖႏိုင္တဲ့ ေမးခြန္းေတြနဲ ့
ငါကိုယ္တိုင္ ပိသိပ္က်ပ္ညပ္ ခဲ့ရတဲ့ ည ပါပဲ ။

သိတယ္ . . .
ေတေလတစ္ေယာက္ရဲ ့တစ္လမ္းသြားမွာ
ယံုၾကည္မႈေတြ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေအာင္ က်ကြဲေနတယ္
အခ်ိန္တန္
အိမ္ၿပန္လာရတဲ့ ေၿခလွမ္းမ်ား . . .
အလြမ္းမ်ား . . .
နားခိုရာအၿခားမရွိတဲ့ ပံုရိပ္မ်ား . . . . .
အရက္သမားတစ္ေယာက္လို ေ၀၀ါးယစ္မူး ၊
ငါ . . . .
လူငယ္ပီပီ
အဆံုးစြန္ဆံုး ရူးသြပ္ပစ္လိုက္တယ္ ။

ခ်စ္သူအတြက္
တခုတ္တရ ဖူးပြင့္ခဲ့ၾကတဲ့
ပန္းပြင့္ေတြေလာက္ေတာင္
ကဗ်ာ မဆန္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေဟာဒီ ့ေကာင္
ပိန္းပိတ္ေမွာင္ခိုက္ ေနတဲ့ ည ေတြမွာ
ဂစ္တာတစ္လက္နဲ ့
အသည္းကြဲေနခဲ့ရတယ္ ။

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့ေလ . . .
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ထိခိုက္ခဲ့ၿပီးမွေတာ့
အရင္လို သစ္လြင္မႈမ်ိဳး
ဘယ္ရႏိုင္ပါ့ေတာ့မလဲ ။
နာမည္ၾကီးလြန္းလွတဲ ့
အလြမ္းဆိုတာ . . . . . . . ၊

( ၅ )

အဲဒီ့လိုနဲ ့ပါပဲ ၊

မီးေတာက္မီးလွ်ံ တို ့နဲ ့အတိၿပီးတဲ ့
နတ္နဂါးတို ့ရဲ ့
ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာ မ်က္လံုးေတြဟာ
ပူလင္းေလာင္ၿမိဳက္စြာ
ငါ့ကို ေဖာက္ခြဲခဲ့ေတာ့တယ္ ။

ခပ္ညံ့ညံ့ စာရြက္ေတြေပၚမွာ
နင့္အတြက္
‘ ေ၀ ‘ ေန ေအာင္ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ မ်ား . . .
ခါးသက္သက္ နမိတ္ပံုေတြ . .
ေၿမေခြး တို ့ရဲ ့ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲ မႈ
၂၀ ရာစုအလြန္ အခ်စ္ရဲ ့သမိုင္းဟာ
တခမ္းတနား
ရိုင္းစိုင္းသြားၾကလိမ့္မယ္ ။

ငါကေတာ့
မနက္ၿဖန္ခါေရာင္နီဦးတိုင္း
သီခ်င္းေလးေတြ ဆိုညည္းရင္း
နင့္ မ်က္ႏွာေတာ္ကို
ေတာင့္ေတာင့္တတ သတိရေနလိမ့္ဦးမွာေပါ ့
ၿပီးေတာ့ . . . .
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ ့
သက္ဆိုးရွည္အလြမ္းေတြ ရင္မွာပိုက္
အငိုက္ဖမ္းတတ္တဲ ့ ေလာကဓံအလယ္
ေငြ၀ယ္ကၽြန္ဘ၀ကို တြန္းလွန္ရဦးမယ္ ။

ခ်စ္ေသာ ‘ . . . . . ‘ ေရ . . . .
ဒ႑ာရီထဲက ဖီးနစ္ ငွက္ေတြလို
စကၠန္ ့တိုင္း ရဲရင့္၀င့္ၾကြား ေစ ၊
စကၠန္ ့တိုင္း ေတာက္ပလင္း၀ါ ေစ ၊
အခ်ိန္တိုင္း . . . .
အခ်ိန္တိုင္း . . . . ၊
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ၿပန္လည္ဖန္ဆင္းပစ္ႏိုင္ ေစ
ငါ . . . .
၀မ္းေၿမာက္ေ၀ရီစြာ
ဆုေတာင္းေပးေန . . . . မယ္ . . . . . . . ။

( ၆ )

. . . . .
. . . . ..
. .. . . . ..
. . . . …
.. . . . .. . ..

. . . . . . . . ..
. .. . .. .
. . . . . ..

” ကမ္းလက္ေတြ ေလထဲမွာေၾကြသြားတုန္းက
က်ရွံဳးခဲ့တဲ့ စိတ္ဓာတ္အို . . .
ေနညိဳညိဳ ညေနခင္းမွာ ယိုင္လဲမိုက္မူး ၊
ငါ့ကို တူးခတ္လိုက္တဲ့ အနက္ေရာင္လက္သည္းခၽြန္ေတြမွာ
ေနာက္ဆံုး . . . .
ကဗ်ာ သာ စူးလက္ေနခဲ့ေတာ့တယ္ . . . . . . . . . . . . . “

. . . . .
. . . . . .
. .. .
. . . .. . . .