အေဝးဆံုးကို ထြက္ေျပးသြားသူ နင္
မ႐ွိေပမယ့္လည္း …….
နင္ ေပးခဲ့တဲ့ အနမ္းေတြကို
အလြမ္းေတြအျဖစ္ သိမ္းဆည္းထားဆဲ ခ်စ္သူ။

ငါဆိုတာကလည္း
ေတြ႕ရာလူကို ခ်စ္တတ္တဲ့ ေပါ့ပ်က္ပ်က္အစားထဲမွာ
မပါေတာ့လည္း ငါ ခ်စ္တဲ့ နင္ ၁ ေယာက္အတြက္ ခံစား.. လြမ္းဆြတ္ေနရတာ ဆန္းမယ္ မထင္ဘူးေပါ့ ခ်စ္သူ။

အစြဲအလမ္းႀကီးသူ ငါေတာ့
ဆက္ၿပီး ႐ူးေနရအုန္းမွာေပါ့
ငါ … က နင့္ ထက္ ပိုခ်စ္ခဲ့ရသူကိုး။

ငါ ကဗ်ာေတြကို ခ်စ္သလို
 နင့္(ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့ဖူးသူ)ကိုလည္း ခ်စ္ေနဆဲ ခ်စ္သူ
ကဗ်ာက ငါ့ စိတ္… နင္က ငါ့ …ကမၻာကိုး
မွားယြင္းစြာ ကိုးကြယ္မႉျဖစ္ေနသည့္တိုင္
ငါ …. လူမိုက္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့သူပါ။

လူေတြက ေျပာၾကတယ္
ကိုယ့္ကိုယ္ဖ်က္သံေခ်းတက္ဆိုပဲ …
ငါဆိုတာကလည္း
သူၾကင္မွ ကိုယ္ၾကင္ … မစားရတဲ့အမဲ သဲန့ဲမပတ္တတ္သူကိုး
ငါ့ အခ်စ္အတြက္ေတာ့ ငါဟာ(ကိုယ္ကိုယ္တိုင္အတြက္)သူရဲေကာင္းပဲ။

အတၱသမံ ေပမံနတၳိ တဲ့
ဒီလိုအဆိုအမိန့္႐ွိခဲ့ၾကေတာ့လည္း
ကိုယ္ကိုယ္ကို ကိုးကြယ္ၾကတာလည္း မဆန္းဘူးလို႕ ေျပာႏိုင္တာေပါ့။

ေပါင္းစပ္ခြင့္ မရွိခဲ့ေတာင္
ဆက္ခ်စ္ေနခြင့္ကိုေတာ့
ငါ .. ပိုင္တာေပါ့ေနာ္
ဒါေပမယ့္
ငါ …..ေတာင္းဆုေျခြခဲ့ပါတယ္
ဒီဘဝမွာ ဒီေလာက္နဲ့ပဲ နာက်င္ေၾကကြဲေနရပါေစေတာ့လို႕။

(၅-၂-၂ဝ၁၁)