ထြက္သက္၀င္သက္ကို
ပိုင္းၿခားထားတဲ႔ သက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ကို
ခပ္သဲ႔သဲ႔ရႈိက္သြင္းတရ္ …
ေနရာမက်တဲ႔အလြမ္းဆိုတာလည္း
စိတ္အိုက္မႈေတြနဲ႔
ေပါင္းစပ္ထားတဲ႔ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လိုပဲ
ခ်ည္႔နဲ႔ေနတဲ႔ အေတြးေတြကို
ေထာက္ကန္ေပးဖို႔
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ခပ္ေရးေရးေလးရွိတရ္ …
ေ၀၀ါးေနတဲ႔ ပစၥဳပန္ကိုစိတ္နာတိုင္း
ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြပိုင္ဆိုင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔
အတိိတ္ကိုငါ ၿပန္တမ္းတတရ္ …
အမွန္အတိုင္းေၿပာရရင္
အလြမ္းအေဆြးေတြနဲ႔ ေထာက္တည္ရာမရႏိုင္တဲ႔
အနာဂတ္ကို
ေၿပးေတြ႔ႏိုင္ဖို႔လည္းေၿခလွမ္းေတြက
အားေလ်ာ႔ေနတရ္ …
မေသခ်ာလွတဲ႔ ေလာကအလွည္႔အေၿပာင္းေနာက္ကြယ္မွာ
ငါအသက္ရွင္က်န္ေနမလားဆိုတာလည္း
မေရရာဘူး
ဟုတ္ပါတရ္ေလ…
ေဆာင္းေလေအးတစ္ခ်က္အတိုက္မွာ
ခံစားခ်က္ေတြဖရိုဖရဲ ၿဖစ္ကုန္တာ
ဘယ္သူ႔ပေယာဂမွ မပါခဲ႔ဘူး …
အခုအခ်ိန္ထိမရင္႔က်က္ႏိုင္ေသးတာလည္း
အစြဲအလမ္းၾကီးတဲ႔ ငါ႔စိတ္ေၾကာင္႔
ဒါမွမဟုတ္ရင္
Darwin ေၿပာတဲ႔ evolution theory က
ငါနဲ႔မသက္ဆိုင္ခဲ႔လို႔ေပါ႔ …
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ပါ
မေရရာၿခင္းရဲ႔ေနာက္ကြယ္မွာ
ေသခ်ာၿခင္းဆိုတာရွိတရ္ …
ေပးဆပ္တတ္သူအတြက္လည္း
နားလည္ေပးမယ္႔ႏွလံုးသားတစ္ခုလည္း
ရွိမွာပါပဲ …
နင္ေပ်ာ္ဖို႔တစ္ခုတည္းအတြက္နဲ႔
စြန္႔လႊတ္ခဲ႔ရတဲ႔ ငါ႔ခံစားခ်က္ေတြအတြက္ေရာ
ညီမွ်တဲ႔အေလ်ာ္အစားက ဘာမ်ားပါလိမ္႔ ……….!!!!!!!!!!!!