ေၾကာင္ေလးေရ

ေနာင္တေတြတစ္ေပြ႕တစ္ပိုက္နဲ႔ အိပ္ျပန္ေခါင္းငုိက္စိုက္ခဲ့ရသူ ငါ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ ေလဆုိတာမ်ိဳးဟာ တုိးေဝွ႕က်ီစယ္ၿပီးတဲ့အခါ အေအးဓာတ္ကိုပ်ိဳးႀကဲခ်န္ရစ္တတ္ခဲ့သလို နင္ဟာ ငါ့ရင္ထဲကို ျမားတစ္စင္းလို နစ္ဝင္သြားခဲ့ေပါ့။ “ငါကလြဲလို႔ မင္းေတာင္မွမသိ ျမတ္ႏုိးမိသူပါ” မႏွင္းျဖဴဆုိတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွာ အဆုိေတာ္ ထူးအိမ္သင္ကေတာ့ အဲ့လိုဆုိသြားေလရဲ႕။

ေၾကာင္ေလးေရ

၁။ မင္း အမည္နာမရဲ႕ တစ္ဝက္စာေလာက္ ငါ့ကို ျပန္ခ်စ္ပါ။

၂။ မင္းမသိတဲ့ အခ်ိန္ကုန္ဆံုးမွဳေတြရဲ႕ စကၠန္႔ဝက္စာေလာက္ ငါ့ကိုျပန္ခ်စ္ပါ။

၃။ မင္းရဲ႕ ႏွာဖ်ားေလးကတစ္ဆင့္ ဝင္သက္ထြက္သက္ အျဖစ္ရွိဳက္သြင္းပင့္သက္လိုက္တဲ့ ေလတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕တစ္ဝက္စာေလာက္ ငါကိုျပန္ခ်စ္ပါ။ (မင္းရဲ႕မလွပတဲ့ သက္ျပင္းေတြကို ငါေဖ်ာက္ဖ်က္ေပးဖုိ႔အတြက္ေပါ့)

၄။ …………

၅။………….

ေနာက္ထပ္ အခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးမွအမ်ားႀကီးေပါ့ကြာ။

“ဒါေတြဟာ ေတာင္းဆုိမွဳေတြမဟုတ္ဘူး။ ငါ့ဘဝရဲ႕ လိုအပ္မွဳျဖစ္စဥ္ေတြပါ။”

ေၾကာင္ေလးေရ

သူသူငါငါ ျမစ္တစ္ခုမွာ ေရႏွစ္ခါမခ်ိဳးႏုိင္တဲ့။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ အခြင့္ေရးဆုိတာ ႏွစ္ခါမရႏုိင္လို႔ဆုိလုိတာတဲ့။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီစကားကို ငါ့ဘာသာေဗဒအရေျဟရရင္ ငါ့ဘဝမွာ မင္းဆုိတဲ့ ျမစ္တစ္စင္းကလြဲလို႔ ဘယ္ေရစက္ေပါက္ကိုမွ ရင္ခုန္မရေတာ့ဘူးတဲ့ကြာ။ ကဲ…………..။ မင္းရဲ႕၊ မင္းနဲ႔၊ မင္းအတြက္ ပါဝင္ပတ္သက္သမွ် အရာရာကို ငါ သိမ္းက်ံဳးခ်စ္ပစ္လိုက္ေပါ့။ မနက္ခင္းတစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္ နင္ဆုိတဲ့ ေနမင္းမရွိရင္ ငါဟာ အေမွာင္ျပင္ သက္သက္ပါ။

ေၾကာင္ေလးေရ

ေၾကာင္ေလးေရ

ေၾကာင္ေလးေရ

ဒီလုိနဲ႔ပဲ ငါ့တစ္သက္ နင့္နာမည္ကိုတစ္ဖြဖြေခၚေနခ်င္တာ။

ငါဟာ နင့္အတြက္ဆုိ ဦးထုပ္ဆုိလည္းဟုတ္ရဲ႕၊ ဖိနပ္ဆုိလည္းဟုတ္ရဲ႕၊ လြယ္အိတ္ဆုိလည္းဟုတ္ရဲ႕၊ ဟန္းဖုန္းဆုိလည္းဟုတ္ရဲ႕၊ ကားတစ္စီးဆုိလည္းဟုတ္ရဲ႕၊ အိပ္မက္လွလွဆုိလည္းဟုတ္ရဲ႕၊ တစ္စကၠန္႔ဆုိလည္းဟုတ္ရဲ႕၊ ကြန္ျပဴတာဆုိလည္းဟုတ္ရဲ႕၊ ရိုမီယိုဆုိရင္လည္းဟုတ္ရဲ႕၊ ၾကက္သည္းျမစ္တစ္ပြဲဆုိရင္လည္းဟုတ္ရဲ႕၊ ဟုတ္ရဲ႕၊ ဟုတ္ရဲ႕၊ ဟုတ္ရဲ႕။ ငါဟာနင့္အတြက္ နင္လိုအပ္အသံုးဝင္သမွ် အရာအားလံုးဟုတ္ရဲ႕။