ဘုရာေဟာမွာအကုသုိလ္နဲ ့ကုသိုလ္ဆုိတာရွိတယ္ဗ်။ကုသိုလ္ဆုိတာလူရႊင္ေတာ္မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ေကာင္းမႈပါ၊အကုသိုလ္ဆုိတာကေတာ့
မေကာင္းမႈေပါ့။ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္ သုဘရာဇာဆုိတာေလ။သုဘဆုိတာေကာင္းေသာလုိဘာသာျပန္သတဲ့ဗ်။ရာဇာဆုိတာကေတာ့
“မင္း”ေပါ့။အဲ…..ဒါေပမယ့္အသုဘဆုိတာေတာ့မေကာင္းေတာ့ဘူးေပါ့။ေနာက္ရွိပါတေသးတယ္ဗ်ာ၊မဂၤလာနဲ ့အမဂၤလာ……….အဲလုိေပါ့
ေနာ္။

အဲေတာ့ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတယ္၊ “အ” ဆုိတာကအျငင္းလား ဒါမွမဟုတ္ မေကာင္းမႈျပဖုိ ့အတြက္အကၡရာလားလုိ ့ေပါ့။
ဒီလုိေတာ့လဲမဟုတ္ျပန္ဘူးဗ်ာ

အေကာင္းဆံုးတုိ ့ အမြန္ျမတ္ဆံုးတုိ ့ အၾကိဳက္ဆံုးတုိ ့ၾကျပန္ေတာ့အျငင္းမဟုတ္ေတာ့ျပန္ဘူး။
အထူးျပဳပုဒ္တစ္ခုျဖစ္သြားျပန္ေရာ……………။

ဒီေလာက္အေျပာင္းအလဲမ်ားတဲ့ေကာင္ မလုိ ့ အကၡရာစဥ္မွာေနာက္ဆံုးကထားတာထင္တယ္။

ေနာက္တစ္ခုဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက မွန္ ဆုိတဲ့အရာဝတၳဳကုိမွားတယ္လုိ ့ေျပာၾကတဲ့လူေတြကုိပါ။
ဘာလုိ ့လဲဆိုေတာ့ မွန္ျပတာမွန္တယ္ဗ်။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူကမွန္ကုိး။ မွန္မွာေပါ့။
ဘယ္လက္ေထာင္ရင္ညာလက္ျပတယ္ဆုိတာ မွားတာမဟုတ္ဘူး။ ေထာင္ျပတဲ့လူအသံုးမၾကတာ။
ဘာလုိ ့မွန္နဲ ့မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေထာင္လဲ။ ဘယ္လက္ေထာင္လုိ ့ဘယ္လက္ေထာင္တာမွန္ထဲမွာျမင္ခ်င္ရင္ေက်ာေပးျပီးေထာင္ေလ။
ဘာလုိ ့တည့္တည့္ၾကည့္ျပီးေထာင္လဲ။

ထုိ ့ေၾကာင့္ရုိးသားလြန္းေသာ မွန္ သည္၊လူတခ်ိဳ ့၏ စြတ္စြဲခ်င္းကုိခံခဲ့ရသည္။