တစ္ခါတုန္းကဦးထုပ္ေရာင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္ကဦးထုပ္လည္ေရာင္းရင္းေတာအုပ္တစ္ခုကိုျဖတ္သြားရတယ္
ေတာထဲေရာက္ေတာ့ေမာလြန္းလို႔ခဏနားမယ္ဆိုၿပီးသစ္ပင္တစ္ပင္ေအာက္၀င္ၿပီးလွဲလိုက္တာခ်က္ခ်င္းအိပ္ေပ်ာ္
သြားတာေပါ့..သူႏိုးလာလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့..ေဘးကသူ႔ဦးထုပ္ေတြတစ္လံုးမွမရွိေတာ့ဘူး..သစ္ပင္ေပၚကိုေမာ့
ၾကည့္လိုက္ေတာ့တစ္ပင္လံုးေမ်ာက္ေတြခ်ည္းပဲ..ၿပီးေတာ့ဦးထုပ္ကိုယ္စီနဲ႔ေလ..ဒါနဲ႔သူလည္းဘာလုပ္ရမွန္းမသိအ
ၾကံအိုက္ေနတာေပါ့..ခဏေနေတာ့ပူတယ္ဆိုၿပီးဦးထုပ္ခၽြတ္ၿပီးယပ္ခတ္ေတာ့ေမ်ာက္ေတြကသူလုပ္တဲ့အတိုင္း
လိုက္လုပ္တာေပါ့..ဒါနဲ႔သူလည္းဦးထုပ္ကိုျပန္ေဆာင္းလိုက္တယ္..ေမ်ာက္ေတြကလည္းလိုက္လုပ္တာပဲ..ဒီေတာ့မွ
သူလည္းအၾကံရၿပီးဦးထုပ္ကိုလႊင့္ပစ္လိုက္တယ္..ဒီလိုနဲ႔သူ႔ဦးထုပ္ေတြကိုရေအာင္ျပန္ယူခဲ့ႏိုင္တာေပါ့..
ေနာက္ထပ္အႏွစ္ ၅၀ ၾကာေတာ့သူ႔ေျမးကလည္းသူလုိပဲဦးထုပ္လည္ေရာင္းတာေပါ့..ေတာထဲကေမ်က္ေတြအ
ေၾကာင္းကိုလည္းသူ႔အဖိုးဆီကၾကားခဲ့ၿပီးျဖစ္ေနတာေပါ့..ဒီလိုနဲ႔သူ႔အဖိုးျဖတ္သြားခဲ့တဲ့ေတာထဲကိုပဲေရာက္လာခဲ့
ပါေရာ..သူ႔အဖိုးနားခဲ့တဲ့သစ္ပင္ေအာက္မွာပဲနားတာေပါ့..နားရင္းနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္..ႏိုးလာေတာ့သူ႔ဦးထုပ္ေတြမရွိေတာ့ဘူးေမ်ာက္ေတြကယူထားၿပီးၿပီ..
ဒါနဲ႔သူလည္း သူ႔အဖိုးေျပာတဲ့ အတိုင္းလိုက္လုပ္တာေပါ့.. ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ေမ်ာက္ေတြက သူလုပ္တဲ့အတိုင္းလိုက္မလုပ္ၾကဘူး..
ဒါနဲ႔သူလည္းအ့ံအားသင့္ေနတုန္း ရုတ္တရက္ဆိုသလို ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ သစ္ပင္ေပၚကဆင္းလာၿပီး သူ႔လက္ထဲကဦးထုပ္ကိုဆြဲလုတယ္. .ၿပီးေတာ့သူ႔လက္ကိုပုတ္
လိုက္ၿပီးဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ…..
” မင္းတစ္ေယာက္ထဲမွာပဲအဖိုးရွိတယ္ထင္ေနလား ” တဲ့့

ဖတ္ဖူးတဲ့ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကိုမွ်ေ၀လိုက္တာပါ…