<!– /* Font Definitions */ @font-face {font-family:”Cambria Math”; panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1610611985 1107304683 0 0 159 0;} @font-face {font-family:Zawgyi-One; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627400839 -2147483648 8 0 66047 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-unhide:no; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:””; margin:0in; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:”Times New Roman”,”serif”; mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;} .MsoChpDefault {mso-style-type:export-only; mso-default-props:yes; font-size:10.0pt; mso-ansi-font-size:10.0pt; mso-bidi-font-size:10.0pt;} @page Section1 {size:8.5in 11.0in; margin:1.0in 1.0in 1.0in 1.0in; mso-header-margin:.5in; mso-footer-margin:.5in; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} –>

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:”Times New Roman”;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}

ဟိုး တစ္ခါတုံးက . . .

လယ္သမားတစ္ေယာက္ဟာ အလုပ္လုပ္ေနတုံး ပကန္ျပားပ်ံတစ္စင္းပ်ံသန္းလာကို ေတြ႕ခဲ့တယ္ ။

တအံတၾသနဲ႔ မွင္သက္ ၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ ပ်ံသန္းေပ်ာက္ကြယ္သြားသတဲ့ ။

ဒါနဲ႔ပဲ လယ္သမားဟာ ပကန္ျပားပ်ံကို  “      ”  လို႔ သူ႔ဖာသာသူ နံမည္ေပးၿပီး အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကို ျပန္ေျပာျပတာေပါ့ ။

မယုံခ်င္စရာ သူ႔စကားေတြေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္က ေလွာင္ေျပာင္ ရီေမာၾကသတဲ့ ။

သူဘယ္လိုပဲရွင္းျပ ရွင္းျပ ပတ္၀န္းက်င္က လုံး၀ လက္မခံဘူး ၊ အရူးလို႔ စြပ္စြဲၾကသတဲ့ ။

(စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ)

သူ႔ရဲ႕ အံ့ၾသစရာ ကိုယ္ေတြ႕ၾကံဳေတြ႕မွဳ  ၊ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ စြပ္စြဲမွဳေတြၾကားမွာ အဲဒီလယ္သမားဟာ

ကိုယ့္ကိုယ္ကို . . . .

အဆုံးစီရင္လိုက္သတဲ့ေလ ။

(ဒါ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္တဲ့ဗ်)

ႏွစ္ေတြ ၾကာေညာင္းသြားခဲ့ေပမယ့္ . . .

ပကန္ျပားပ်ံက ျပန္ လာတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔က ရွိခဲ့တယ္ ။

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ လယ္သမားရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ က ကၽြန္ေတာ့ကို ပူးကပ္ေနတုံးေပါ့ ။

သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို (ရုိးလြန္း တုံးလြန္းတဲ့ သနားစရာ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ကို ၾကည့္တဲ့အၾကည့္နဲ႔)

ခဏ ရပ္ . .  ၾကည့္ …

ၿပီးေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ပ်ံသန္း ေပ်ာက္ ကြယ္ သြားတယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္က ေတာ့ အဲဒီမွာပဲ ခံစားခ်က္ေပါင္းစုံနဲ႔

ရပ္တန္႔. . .

ေကာင္းကင္ကိုပဲ ေမာ့ၾကည့္တတ္ေတာ့တဲ့

ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းေတြ

ေနဒဏ္ ၊ ေလဒဏ္ ၊ မိုးဒဏ္နဲ႔

အေရာင္ကင္းမဲ့သြားေလာက္ေအာင္ ၾကာျမင့္တဲ့အထိေပါ့ . . .

ပတ္၀န္းက်င္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လည္ပင္းမွာ စြပ္ဖို႔

ႀကိဳးကြင္း တစ္ကြင္းကို အသင့္လုပ္ထားတယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့   “         ”   ကေတာ့

ကၽြန္ေတာ္ပိုင္ဆိုင္ဖူးတဲ့ အိပ္မက္ေတြနဲ႔အတူ

ေပ်ာက္ . .  ကြယ္ . . .

ေ၀း . . .  လြင့္ . . .

ေန တုံး ပဲ ေလ ။    ။