ဆိပ္ကမ္းေတြ မွားမကပ္မိဖုိ႔ လမ္းေတြကို ေရြးရဥိးမယ္…..

တကယ္ေတာ့…..
ဘ၀ လမ္းေတြက စ ကတည္းက အလြဲလြဲ အမွားမွားလို႔ပဲ ဆိုရမလား……….
အေမ့ ၀မ္းက ထြက္ကတည္းက ခုခ်ိန္ထိ.. ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘာလဲ ဘယ္လဲ ဆန္းစစ္ခဲ့မိတာ….
ခုခ်ိန္အထိ အေျဖက ၀ိုးတ၀ါး……ပါပဲ……..
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ကံအေၾကာင္းတည့္ေတာ့ ဘြဲ႔ေလး တစ္ဘြဲ႔ ရလိုက္တယ္..
ရတဲ့ ဘြဲ႔ေလးကလည္း ကိုယ္ စိတ္၀င္စားလို႔ ေရြးခဲ့ရတဲ့ လမ္းေလးဆိုေတာ့
ဒီလမ္းေလးကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ျဖတ္သန္းႏိုင္ခဲ့တယ္…
ဟိုေကြ႔မွာ ဟိုတက္နဲ႔ေလွာ္… ဒီေကြ႔မွာ ဒီ တပ္နဲ႔ေလွာ္….
ေရစုန္ေတြကို.. အေထာက္အပံ့ေတြနဲ႔ အဆင္ေျပသလို စီးလိုက္…
ေရဆန္ေတြကို…. အားမတန္လည္း မာန္မေလ်ာ့ပဲ… အားတင္းၿပီးကူးလိုက္…
ဘ၀က ေနတတ္ရင္ ေနေပ်ာ္ပါတယ္….
ကိုယ္ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ အိပ္မက္ေတြ.. လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခ်င္တဲ့စိတ္ကေလးကေတာ့
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မေနတတ္ေအာင္ အျမဲ ခ်ည္ေႏွာင္ထားေလရဲ႕………….။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြအေပၚမွာမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ထားခိုင္းထားတဲ့ ဘ၀ၾကီးမွာ…
ကိုယ္ ဘာကို ေမွ်ာ္လင့္ထားသလဲဆိုတာက ပို အေရးၾကီးပါတယ္….
မွန္ကန္တဲ့အျမင္ မွန္ကန္တဲ့အေတြးအေပၚ အေျခခံၿပီး လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ ေဖၚႏိုင္တဲ့ အရာကို
ေမွ်ာ္မွန္းရင္ အရာရာကို တစ္ေန႔ေန႔ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ခဲ့ဖူးတယ္…
တကယ္တမ္းမွာေတာ့ ကိုယ္က အမွန္တကယ္ ဘာကို ေမွ်ာ္မွန္းထားပါသလဲလို႔
ေသေသခ်ာခ်ာ ဆန္းစစ္ၾကည့္ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက ၀ိုးတ၀ါး ႏိုင္လာတယ္…
တစ္ဖက္မွာ လက္ေတြ႔မက်မႈေတြ… မေရရာတဲ့ အိပ္မက္ေတြနဲ႔
ဆိပ္ကမ္းကို မွားကပ္မိမွာလည္း သိပ္ေၾကာက္မိပါတယ္……။

ဘ၀ဆိုတာက လမ္းေလး ခဏမွားလို႔ ေျမပံုအညြန္း မွန္ေအာင္ ျပန္ၾကည့္ရံုနဲ႔
ခ်က္ခ်င္း လမ္းမွန္ ျပန္ေရာက္သြားတာမွ မဟုတ္ဘဲေလေနာ္….
တစ္ခါတုန္းက ေဘာဂေဗဒမွာ ဆရာမက သင္ခဲ့ဖူးတာကို အျမဲ ျပန္အမွတ္ရမိတယ္…
ကုန္စည္တစ္ခုအတြက္ ၀ယ္လိုအားဆိုတာက လူေတြရဲ႕ အၾကိဳက္နဲ႔ အခ်ိန္အခါအလိုက္ အျမဲ ေျပာင္းလဲတယ္တဲ့…..
ကေလး အေတြး တစ္ခုမွာေတာ့ ကိုယ့္ ႏွစ္သက္မႈ တစ္ခုဟာ ဘယ္ခါမွ မေျပာင္းဖူးေပါ့ေလ…
ေမ့ေလ်ာ့ေနတဲ့ အခ်ိန္အခါကပဲ ဘ၀ကို သင္ၾကားခဲ့တာပဲလား ……..
ငယ္ငယ္တုန္းက စိတ္ကူးေတြက ၾကီးလာရင္ အသြင္ေျပာင္းလဲလာတတ္လာတယ္ဆိုတာ
လက္ေတြ႔မွာ ငယ္ငယ္တုန္းက ေတြးသလို မထူးဆန္းပါဖူး….။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို တျဖည္းျဖည္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ တည္ေဆာက္လာခဲ့တဲ့ လမ္းခရိး တစ္ခုမွာ..
မၾကာခဏ ေတြးတတ္တာက ကိုယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက ကိုယ့္အတြက္ စစ္မွန္ပါရဲ႕လားဆိုတာပါ….
လက္မခံဖူးလို႔ ေတြးထားတဲ့အေတြးအေခၚေတြဟာ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုမွာ
ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္ႏႈိက္ကပင္ လက္ခံပါတယ္လို႔
ေျပာင္းလဲတတ္လာတာဟာ ေဘာဂေဗဒ သေဘာတရားနဲ႔ ဆိုင္ပါသလား…
အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုအေပၚမွာ တိုက္ဆိုင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက
လက္ထဲမွာ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို အသြင္ေျပာင္းေစတတ္တာလား….။

မၾကာခဏေတြးပါတယ္……
ကိုယ္ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ဘ၀လမ္း……… ေရွ႔မွာ လမ္းခြဲေတြ အမ်ားၾကီးပါ…..
ဘယ္လမ္းက ထြက္ထြက္ တစ္ေန႔ ပန္းတိုင္ေတာ့ ေရာက္မွာပါ…
ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ္ထြက္တဲ့လမ္းကို လမ္းမွန္ေစခ်င္တာက လူပီပီသသနဲ႔ကို ေလာဘၾကိးမိတာပါ….
ဘ၀ဆိုတဲ့လမ္းခရီးမွာ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ဖို႔ဆိုတာက ညြန္းဆိုတဲ့ ေျမပံုညြန္းေတြ မွန္ဖို႔ လိုသလို…
သြားလိုတဲ့ခရီးကို ေရာက္ဖုိ႔ အေျခအေန အခ်ိန္အခါ စြမ္းရည္ေတြနဲ႔.. စိတ္ဓါတ္ေတြက မျဖစ္မေနကို လိုအပ္ေနတယ္ေလ…..
ဘ၀မွာ အေရးအၾကီးဆံုးကေတာ့ စိတ္ဓါတ္ တစ္ခုလို႔ပဲ ယံုၾကည္ထားခဲ့ေပမယ့္
ကိုယ့္ စိတ္ကို ကိုယ္ ေ၀ခြဲမရတဲ့အခါမွာ ဘ၀ကို စိုးရြံ႕လာတယ္……။

ဒါေပမယ့္…..
ကိုယ့္ စိတ္ ႏွလံုးသားရဲ႕ ကြန္းခိုရာ..
ကိုယ့္ဥိးေႏွာက္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မႈေတြအေပၚမွာ ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး..
မေရရာ မေသခ်ာတဲ့ ေလာကၾကီးအေပၚမွာ
ေရရာေသခ်ာတဲ့ လမ္းေၾကာင္း တစ္ခုနဲ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းရဥိးမယ္….
၀ိုးတ၀ါးအိပ္မက္ မဟုတ္ေပမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ခိုင္ခိုင္ထားလို႔..
ဆိပ္ကမ္းေတြ မွားမကပ္မိဖုိ႔ လမ္းေတြကို ေရြးရဥိးမယ္…..

ဆိပ္ကမ္းေတြ မွားမကပ္မိဖုိ႔ လမ္းေတြကို ေရြးရဥိးမယ္…..
ဆိပ္ကမ္းေတြ မွားမကပ္မိဖုိ႔ လမ္းေတြကို ေရြးရဥိးမယ္…..
ဆိပ္ကမ္းေတြ မွားမကပ္မိဖုိ႔ လမ္းေတြကို ေရြးရဥိးမယ္…..

(ဂၽြန္မိုးအိမ္)