ငါသည္ ႏွင္းကို ျပန္မေတြ႔ေသး။ထိုးေခ်ထားေသာ အစီခံမ်ားသည္သာ ငါ၏အထီးက်န္မႈု

ျဖစ္သည္။မင္းကေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေနမွာပါ ဥေပကၡာ။

ဒီဇင္ဘာကို အထူးျပဳရန္ နာမ၀ိေသသနမွာ အလြမ္းျဖစ္၏။

သူမ၏သနပ္ခါးနံ႔ေပ်ာက္ဆံုးေနျခင္းသည္ပင္ လေရာင္တမ္းခ်င္း ကဗ်ာေရးရန္

ငါ့အတြက္ လံုေလာက္ေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖစ္ေနသည္။

ေကာင္းကင္ ဘာေၾကာင့္ ျပာ ၊သစ္ပင္ ဘာေၾကာင့္စိမ္း …ဟူေသာ

ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္၏ရသေျမာက္အေတြးသည္ သိပၸံပညာရွင္တစ္ဦး၏

ဓာတ္ခြဲခန္းမွလာေသာ ရလဒ္ထက္ ပိုမို က်ယ္ျပန္႔သည္ဟု ငါထင္၏။

*အစိမ္းေရာင္သည္ စားပြဲေပၚ ခုန္ခ်လာသည္။ျပီး  နံရံမွာ ပ်ံကပ္ ၏။

ထို႔ေနာက္ မ်က္ႏွာက်က္သို႔ ခုန္တက္ျပီး ငါ့ကို ေဇာက္ထိုးၾကည့္ေန၏။

မနက္ျဖန္မွာ သင္ၾကားေပးဖို႔ အတြက္ လက္ေရးတိုမ်ားျဖင့္မွတ္သားရန္ 

ငါသည္ အာရံုကို စုစည္းထားလိုက္ျပီ။

*အစိမ္းေရာင္ = ဓါးခုတ္ေကာင္(grass-hopper)။